Vísindamenn hafa uppgötvað að risaeðlur gætu hafa lent á tunglinu fyrir 65 milljónum ára. Hvað gerðist? Eins og við öll vitum erum við mennirnir einu verurnar sem hafa farið af jörðinni og út í geiminn, jafnvel tunglið. Fyrsti maðurinn til að ganga á tunglinu var Armstrong og augnablikið sem hann steig á tunglið má skrá í sögubækurnar. En sumir telja að mennirnir séu ekki einu verurnar sem hafa farið út í geiminn og að aðrar verur gætu verið eldri en mennirnir. Sumir vísindamenn benda til þess að risaeðlur hafi farið út í geiminn og lent á tunglinu fyrir 65 milljónum ára, á undan mönnum.
Mannkynið er eina greinda tegundin í þróunarsögu lífsins. Hvernig gátu aðrar verur flogið til tunglsins? Þar sem slíkar vangaveltur eru uppi hlýtur að vera vísindaleg rök fyrir því. Áður en Chang'e 5 náði í jarðveginn á tunglinu, voru þegar til steinar frá tunglinu í landi okkar, svo hvernig komu þessir steinar? Flestir steinarnir voru teknir frá Suðurskautslandinu, fyrir utan gjafir frá Bandaríkjunum. Suðurskautslandið tókst ekki aðeins að taka steina frá tunglinu, heldur einnig steina frá Mars, þar á meðal nokkra smástirni. Kínverski vísindaleiðangurinn til Suðurskautslandsins fann meira en 10.000 loftsteina á Suðurskautslandinu.
Það er skiljanlegt að taka upp loftsteina af gerðinni „smástirni“ því margar heimildir eru um að smástirni hafi brotist inn í lofthjúpinn og fallið á jörðina. En hvers vegna tökum við upp steina frá tunglinu og Mars? Reyndar er það auðvelt að skilja: á löngum geimárum hafa bæði tunglið og Mars orðið fyrir áhrifum af litlum himintunglum (eins og smástirnum og halastjörnum) öðru hvoru. Tökum Mars sem dæmi. Þegar árekstur á sér stað, svo lengi sem litli himintunglinn er nógu stór og hraður, getur hann brotið steina á yfirborði Mars í sundur. Ef áreksturshornið er rétt munu sumir brotin fá hreyfiorku til að losna undan þyngdarafli Mars og komast út í geiminn. Þeir „reika“ um geiminn og sumir hlutar verða fangaðir af þyngdarafli jarðar og „hrappa“ að yfirborði jarðar. Í þessu ferli munu sumir smærri massi og lauslega uppbyggðir brotar brenna út í lofthjúpnum við mikinn þrýsting og háan hita og gasmynda, og eftirstandandi stærri massi og þétt uppbyggðir brotar munu ná til yfirborðs jarðar. Þeir eru einnig þekktir sem „Mars-steinar“. Á sama hátt voru stóru og litlu gígarnir á tunglyfirborðinu einnig brotnir af smástirnum.
Þar sem steinar á tunglinu og Mars geta náð til jarðar, geta steinar á jörðinni þá náð til tunglsins? Hvers vegna er sagt að risaeðlur hafi verið fyrstu tegundirnar til að lenda á tunglinu?
Fyrir um 65 milljónum ára skall risavaxin reikistjarna, um 10 kílómetra í þvermál og um 2 billjónir tonna að þyngd, á jörðina og skildi eftir sig risastóran gíg. Þótt gígurinn hafi nú verið hulinn getur hann ekki grafið þá hörmung sem átti sér stað á þeim tíma. Vegna stærðar reikistjörnunnar sló hún skammlíft „gat“ í lofthjúpinn. Eftir að hafa lent á jörðinni er fullkomlega mögulegt að mikið magn af bergbrotum hafi losnað úr jörðinni. Sem næsti himintungl við jörðina er líklegt að tunglið muni fanga bergbrot jarðar sem flaug út vegna árekstursins. Fyrir þennan „árekstur“ höfðu risaeðlur lifað í meira en 100 milljónir ára og fjöldi risaeðlusteingervinga hafði þegar verið til í jarðlögum, þannig að við getum ekki útilokað tilvist risaeðlusteingervinga í brotunum sem skullu á tunglið.
Frá sjónarhóli vísindakenningarinnar eru því mjög líkleg risaeðlur til að vera fyrstu verurnar sem lenda á tunglinu. Þótt það hljómi eins og ímyndun, þá er það fullkomlega skiljanlegt fyrir vísindin. Kannski finnum við steingervinga risaeðla á tunglinu einn daginn í framtíðinni, og við ættum ekki að vera hissa á þeim tíma.
Opinber vefsíða Kawah Dinosaur:www.kawahdinosaur.com